PAŁAC W NAROKU

Pierwszymi budowniczymi niewielkiego pałacu w Naroku byli przedstawiciele rodziny von Beess. Wzniesiony przez nich w drugiej połowie XVIII w. obiekt charakteryzował się prostymi formami architektonicznymi. Od 1783 r. wzmiankowany jest nowy właściciel Naroku major gwardii królewskiej Gottlob Albrecht von Sauerma z Sadowic.

Kolejni właściciele majątku to starosta Reinhard i jego córka generałowa von Schmiedeberg, która w 1834 r. sprzedała Narok rodzinie Guradze. Bracia Guradze w krótkim okresie czasu doprowadzili do upadku majątku w połowie XIXw. Po ich śmierci na licytacji w 1858 r. Narok kupił za bardzo niską wówczas kwotę 43 170 talarów Friedrich Wichelhaus, który natychmiast poddał pałac całkowitej przebudowie (1859-1869) w stylu anglikańsko – bizantyjskim. Posiadłość w rękach rodziny von Wichelhaus pozostała do końca drugiej wojny światowej. Po śmierci Friedricha von Wichelhausa w 1919 r. majątek przejął jego syn Fritz von Wichelhaus, a w 1926 r. wnuk Peter. Rodzina von Wichelhaus opuściła Narok w styczniu 1945 r.

Po zajęciu miejscowości przez Armię Czerwoną w pałacu urządzono siedzibę sztabu, dzięki czemu zabytek uniknął zniszczenia. W Polsce powojennej rezydencję rodziny von Wichelhaus zamieniono na mieszkania pracowników PGR-u z Naroku. Niewłaściwe zarządzanie stopniowo, lecz stale pogarszało stan techniczny obiektu. W rezultacie w latach 90-tych XX wieku opuścili go ostatni mieszkańcy. Przez ostatnie dwadzieścia lat zaniedbany, niezamieszkany, a więc również nieogrzewany pałac został doprowadzony do ruiny przez nieubłagane siły natury.